Można powiedzieć, że nazwa rasy dobrze służy określeniu podstawowych cech charakteru tych kotów – tak jak dwunożnych przedstawicieli Imperium, koty Brytyjskie cechuje silna osobowość połączona z opanowaniem i dużą rezerwą. Nie wymagają tyle zainteresowania ze strony ludzi co przedstawiciele innych ras. Oczywiście nie gardzą czułościami, ale bywa, że niechętnie dają się brać na ręce czy siadać na kolanach, jeżeli same tego akurat w tym momencie nie chcą. Wolą przebywać w pobliżu człowieka – leżąc u jego boku lub chodząc za nim krok w krok obserwując jego działania. Oczywiście również wśród Brytyjczyków  zdarzają się wyjątki i nie wykluczone, ze traficie Państwo na wyjątkowo przytulaśnego kota. Są zwierzętami bardzo lojalnymi – szybko i trwale przywiązują się do właściciela i do innych osób będących w ich rozumieniu domownikami. Dzięki tej lojalności oraz wrodzonej cierpliwości doskonale układają sobie stosunki z dziećmi – przywiązują się do starszych, bawią się z młodszymi, a tolerują zupełnie małe. Równie dobrze udaje się kotom brytyjskim życie pod jednym dachem z innymi zwierzętami.

Jeżeli chodzi o temperament, to są to koty umiarkowanie aktywne, ze względu na swoje rozmiary i wagę preferujące niższe partie domu czy mieszkania. Nie zdarza im się często – jak to mają w zwyczaju inne rasy – skakać na szczyt lodówki by stamtąd wylądować na plecach właściciela. Nie są to więc koty destrukcyjne. Jedynie w czasie ich krótkotrwałych – zwykle porannych – gonitw po domu, ludzie mieszkający piętro niżej mogą odnieść wrażenie że zalęgły się u nas miniaturowe słonie…

Brytyjczyki są kotami cichymi, nie rozkoszują się nadmiernie tembrem swojego głosu. Wydają delikatne miauknięcia jedynie gdy mają do nas jakąś sprawę – albo żądają czułości, albo sygnalizują że coś im dolega, albo – po prostu – zwracają uwagę że pusta miska już powinna być napełniona…